جایگاه اصل احتیاطی در حقوق بین الملل محیط زیست

اصل جلوگیری از خسارات زیست محیطی به‌لحاظ منافع اقتصادی و هم‌چنین از جنبه‌های اکولوژیک قاعده‌ای طلایی محسوب می‌شود. بنا به دلایل فنی و حقوقی پیشِ رو، برقراری رابطۀ سببیت بین عمل زیانبار با صدمات وارد شده به محیط زیست با مشکلاتی همراه است و از طرف دیگر، به لحاظ ماهیت خاص محیط زیست جبران آسیب‌های وارد شده به آن غالباً غیرممکن و در صورت امکان مستلزم هزینه‌های گزاف و صرف زمانِ طولانی است. با عنایت به همین موارد، به‌کارگیری اصول نو محیط زیستی و از جمله اصل احتیاطی برای حفظ و حمایت از محیط زیست و مآلاً تقویت رویۀ بازدارندگی از اهمیت محوری برخوردار شده است. در این مقاله سعی بر آن است تا با پرداختن به این اصل، به تبیین موقعیت و جایگاه آن در حقوق بین‌الملل محیط زیست پرداخته شود.